دعا برای دوست

    بازگشت همه به سوی اوست

                                                                                                                                         او رفت ولی خنده و زیبای و تردای  کلامش همه باقیست

                                                                                                                                                            

سلام دوستای عزیزم فوت بهترین دوستم صالح

                                رو به همه  شما تسلیت میگم 

             واسه شادیه روح دوست عزیزمون این دعا رو براش بخونین

وَهِیَ اللهُ الأله، الواحِدُ، الاَحَدُ، الصَّمَدُ، الأَوَّلُ، الآخِرُ، السَّمیعُ، القَدیرُ، القاهِرُ، العَلِیُّ، الاَعلی، اَلباقی، اَلبَدیعُ، الباریءُ، اَلاَکرَمُ، الظّاهِرُ، اَلباطِنُ، اَلحَیُّ، اَلحَکیمُ، اَلعَلیمُ، اَلحَلیمُ، اَلحَفیظُ، اَلحَقُّ، اَلحَسیبُ، اَلحَمیدُ، اَلحَفِیُّ، اَلرَّبُ، اَلرَّحمانُ، اَلرَّحیمُ، الذّارِیءُ، اَلرّزِاقُ، اَلرَقیبُ، اَلرَّئُوفُ، اَلرّائی، السَّلامُ، اَلمُؤمِنُ، اَلمُهیمِنُ، اَلعَزَیزُ، اَلجَبّارُ، اَلمُتَکَبِّرُ، اَلسَّیِدُ، اَلسُّبُّوحُ، الشَّهیدُ، الصّادِقُ، اَلصَانِعُ، اَلطّاهِرُ، اَلعَدلُ، اَلعَفُوُّ، اَلْغَفُورُ، اَلغَنِیُّ، الغِیاثُ، اَلفاطِرُ، اَلفَردُ، اَلفَتّاحُ، اَلفالِقُ، اَلقَدیمُ، اَلمَلِکُ، اَلقُدُّوسُ، اَلقَوِیُّ، اَلغَریبُ، اَلقَیُّومُ، اَلقابِضُ، اَلباسِطُ، قاضِیُ الحاجاتِ، اَلمَجیدُ، اَلمَولی، اَلمَنّانُ، اَلمُحیطُ، اَلمُبینُ، اَلمُقیتُ، اَلمُصَوِّرُ، اَلکَریمُ، اَلکبیرُ، اَلکافِیُ، کاشِفُ الضُّرِّ، اَلوِترُ، اَلنُّورُ، اَلوَهّابُ، اَلنّاصِرُ، الواسِعُ، اَلوَدُودُ، اَلهادِی، الوقی، الوکیل، اَلوارِثُ، اَلبَّرُّ، اَلباعِثُ، اَلتَّوابُ، اَلجَلیلُ، اَلجَوادُ، اَلخَبیرُ، اَلخالِقُ، خَیرُ النّاصِرِینَ، اَلدّیانُ، اَلشَّکُورُ، اَلعَظیمُ، اَللًَّطیفُ، اَلشّافی 

                     ممنون از لطف همتون

بچها دوستای گلم این گلی  که مشاهده میکنین صالح عزیزمون کاشته بودش

          این تنها یادگار صالح عزیزمون  دل این گلم گرفته با خودش میگه صالح جون کجایی دلم واست تنگ شده چرا نمیای به من سر بزنی دلم برات  تنگ شده...................................

روحش شاد

رفت اما خیلی از دلها را با خود برد

رفت اما خیل دلها را با خود برد

باران چشمها بدرقه راهش و سینه‌های جوشان

داغدار فراقش بود

زدل برلبم تا دعایی برآید

اجابت زهر یاربم می‌تراود

ز دین ریا بی نیازم، بنازم

به کفری که از مذهبم می‌تراود

از کوته نظریهای دیگران بزرگوانه در می‌گذشت و همه را عین لطف حضرت حق می‌دید.

به چشم بد مردمان عین خوبی است

که من هر چه دیدم ،زچشم تو دیدم

دهانم شد از بوی نام تو لبریز

به هر کس که گل گفتم و گل شنیدم

با دلش رو راست بود و آنچه را دلش نمی‌پذیرفت ،نمی‌گفت تا آنجا که صفای روح و زلالی باطن را فرا تر از بازی واژه‌ها می‌دانست.

تو را با تپش‌های قلبم سرودم

به این واژه‌ها احتیاجی ندارم

اهل حکمت و بصیرت بود. همچون همه بزرگان قبیله عشق و سخن وصف زیبایی و بصیرت را در این دو بیت چه حکیمانه بیان می‌کند.

زاییده چشم ماست زیبایی؟

یعنی که جمال در نظر این است؟

یا چشم خود از جمال می‌زاید

معنای بصیریت و بصر این است؟

...

اسرار بلاغت و مطول را

خواندیم تمام، مختصر این است:

زیبایی راز، راز زیبایی است

آن راز نهفته در هنر این است

در عین حکمیانه سروردن شور و شوق دلنشین عارفانه نیز در سخنش موج می‌زد

دو ذولفونت شب و روی تو ماهه

از این شب روزگار مو سیاه

دلم شد راهی دریای چشمت

از این پس کار چشمم رو براهه

....

سماع یاد تو در سینه برپاست

تموم خانه اول خانقاهه

باری - با همه درد و رنج بیماری که به شانه جسمش سنگینی می‌کرد. همیشه دیگران میهمان لبخند و تواضعش بودند.

اما این اواخر گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود و دلش از زمین و زمان گرفته بود که گفت:

بیا مرا ببر ای عشق با خودت به سفر

راز خویش بگیر و مرا ز خویش ببر

.... دلم زدست زمین و زمان به تنگ آمد

مرا ببر به زمین و زمانه‌ای دیگر

روح پرفتوحش قرین رحمت حق باد.