زندگی مانند بازیست
رویدادهای این زندگی زیبا دوستای گلم زندگی مثل یه بازیه پس سعی کنیم بازیگر خوبی باشیم و بدنبال کلید های زندگی باشمزندگی مانند بازیست
رویدادهای این زندگی زیبا دوستای گلم زندگی مثل یه بازیه پس سعی کنیم بازیگر خوبی باشیم و بدنبال کلید های زندگی باشمpedar
گریه نکن پدرهمین نان حلال که در دست داری
می ارزد به تمام سفرهای رنگین اروپا
این روزها نان حلال در اوردن عرضه میخواهد
که تو داری پدرم
دستت را میبوسم که نان حلال بر سر سفرهای با برکتت دیدم
لطفا برای تمام باباهای زحمتکش ی
ه قلب بزارین
حرفهای از سر دلتنگی
کسی از خدا پرسید: اگر سرنوشت مرا تو نوشته ای ، پس چرا آرزو کنم ؟ خدا گفت:" شاید نوشته باشم هرچه آرزو کند !"
سلام دوستای خوفم چطول مطولین؟
امیدوارم همیشه خوفه خوف باشین
چطوری همسرتان را مثل موم نرم کنید ؟
ـ شنونده خوبی باشید.
ـ او را نصیحت نکنید، بویژه در حضور دیگران.
ـ شوهر خود را با دیگری مقایسه نکنید، از او ایراد نگیرید و تحقیرش نکنید.
ـ چارچوب فکری و ذهنی شوهر خود را بشناسید و او را آنچنان که هست درک کنید.
ـ نسبت به وضعیت روحی شوهرتان دقیق و حساس باشید.
ـ در مورد مسائل مورد علاقه همسرتان اطلاعات کسب کنید و به آن احترام بگذارید.
ـ زمینه‌های حرکت او را فراهم کرده و مانع رشد او نشوید.
ـ زبان نگاه را بیاموزید و ارتباط‌های غیرکلامی با همسر خویش را بیشتر کنید.
ـ توقعات و انتظاراتی که از او دارید را محترمانه برایش بیان کنید و از او نیز چنین بخواهید.
ـ هر روز بهانه‌ای برای ایجاد نشاط و شادابی در خانه پیدا کنید.
ـ انصاف داشته باشید و صادقانه همه‌چیز را از نگاه طرف مقابل ببینید.
ـ بهترین راه موفقیت در بحث، اجتناب از آن است.
ـ هنگام ناراحتی او از وی انتقاد، گله و شکایت نکرده و او را محکوم نکنید.
ـ در جهت تامین نظر وی طوری دوستانه صحبت کنید تا احساس امنیت درونی کند.
ـ به جای احساساتی شدن آرام باشید و از تندی و اشک ریختن بپرهیزید.
ـ موقعیت خود را تغییر داده و مشکلات را در زمان و مکان بهتری مطرح کنید.
ـ عقاید خویش را تحمیل نکرده و با آرامش و صداقت بگویید، در قلب شما چه می‌گذرد.
ـ همچنان که دوست دارید از شما گذشت کنند، خود نیز بخشش داشته باشید.
ـ در مقابل رفتار تند شوهرتان، شکیبا و بردبار باشید. (این یکی از توانایی‌های خاص زنان است)
سلام دوستای خوفم چطول مطولین؟
امیدوارم همیشه خوفه خوف باشین
دوستون دارم قدر یک دنیا دلم براتون تنگ شده بود دیگه اومدم بهتون سر بزنم
زندگی زیباست
زندگی را بد ساخته اند
کسی را که دوست داری تو را دوست نمیدارد
کسی که تو را دوست دارد تو دوست نمیداری
اما کسی که تو دوستش داری و او هم تو را دوست دارد
به رسم و آیین هرگز به هم نمیرسند
و این رنج است
زندگی یعنی این...
تشخیص عشق واقعی
نامه‌ی یک نی‌نی معترض!
آقای
پدر! در کمال احترام خواهشمندم اینقدر لب و لوچهء غیر پاستوریزه ، و سار و
سیبیل سیخ سیخی آهار نشدتون را به سر و صورت حساس من نمالید.
خانوم مادر! جیغ زدن شما هنگام شناسایی اجسام داخل خانه توسط حس چشایی من، نه تنها کمکی به رشد فکری من نمی کنه، بلکه برای دبی شیر شما هم مضر است!!! لازم به ذکر است که سوسک هم یکی از اجسام داخل خانه محسوب می شود.
پدر محترم! هنگام دستچین کردن میوه، از دادن من به بغل اصغر آقای سبزی فروش خودداری نمایید. چشمهای تلسکوپی، گوشهای ماهواره ای و سیبیلهای دم الاغی اش مرا به یاد قرضهای شما می اندازد! ، مخصوصاً وقتی که چشمهای خود را گشاد کرده، و با تکان دادن سر و لبهایش ” بول بول بول بول” می کند! زهرمار، درد، مرض، کوفت! الهی کف شامپو بره تو چشت! شب بخوابی خواب بد ببینی! جیش کنی تو شلوارت!
مادر محترم! شصت پا وسیله ای است شخصی، که اختیارش رو دارم! لطفاً هرگاه سعی در خوردن شصت پای شما نمودم، گیر بدهید.
آقای پدر! هنگام دعوا با خانوم مادر، به جای پرت کردن قابلمه و ماهی تابه به روی زمین، از چینی های توی کابینت استفاده نمایید! اکشن بودن دعوا به همین چیزاست.
خانوم مادر! از مصرف هله هوله ی زیاد پرهیز نمایید! این عمل نه تنها برای سلامتی شما خوب نیست، بلکه موجب می شود که شیرتان بوی” بچه سوسک مرده” بدهد.
پدر محترم ! شیر مادر برای رشد و تکامل من لازمه و من هیچ علاقه ای به خوردن شیر خشک ندارم! لطفا شما در مصرف شیر مادر محترم با من شریک نشوید.
آقای پدر! کودکان توانایی کافی برای حفظ جیش خود ندارند و این توانایی هنگامی که شما شکم مرا “پووووووف” می کنید به حداقل می رسد! الان بگم که بعد شرمنده تون نشم…
سلام دوستان
زندگی خواب نیست
رویا نیست
روزهایش رنگین
زشت و نازیبا نیست
دشت هایش پر گل
خارهایش پیدا / اسمانش ابی
رنج هایش فانی
زندگی زیباست / زندگی زیباست
مثل اواز چگاوک دم مرگ
مثل لبخند یه کودک در خواب
مثل پرواز پرستو در باد
زندگی زشت نبود
چشم تو زشتش دید
جویبار محبت پیدا / صورتی باید شست
با نگاهی تازه / زندگی را کاوید
باید عاشق شد وماند
باید عاشق شد و خواند
زندگی زیباست
لحظه های غمناک
اما
هستی اش پا برجاست
تقدیم به دوستان خوب سنگ صبور
زندگی زیباست ...
و هر روزش آغازی دوباره
برای استفاده از فرصت ها و جبران گذشته...
زندگی زیباست ...
به سادگی و لطافت شبنمی نشسته بر برگی سبز ...
و با اندکی زبری به زبری حاشیه های برگ رُز ....
و اما با دور نمایی زیبا و فراموش نشدنی
با صحنه های رنگارنگ و دل نشینش...
بی سایه ... بی غم...
و با اندکی پستی و بلندی...
کسی چه می داند ؟
همیشه انگونه که میخواهیم نیست...
و هرچه میخواهیم به دست نمی آید...
هجران ها هم حکمتی دارند ؟؟؟
اما زندگی همچنان زیباست ..
می توان خاطراتی خوب در ذهن حک کرد
و باقی را دور ریخت ...
یاد و خاطره زیبایی های زندگی تا پایان عمر نشاط و سرزندگی به دنبال دارد
پاییز را هم می توان زیبا دید
نگو خزان است و زردی ...
اتفاقات هم حکمت خاص خود را دارند...
همانطور که شاخه های خشک مجموع صدای دل نشین ِ قدم هایمان رامی سازند...
خش خش برگ ها هم زیباست
اگر بخواهیم...
مشکل همیشه هست . نگاه ماست که به آن قیمت و تخفیف می دهد
باید دید و نگرش عوض شود
نگاه کردن از قابی دیگر به زندگی هم جذابیت و سودمندی اثر بخشی را
برایمان به ارمغان می آورد
این راهی ست برای غلبه بر مشکلات و نهایت پیروزی و شادکامی
گاه باید مسیر خود را عوض کنیم
همیشه یک راه پاسخگو نیست
جرئت انتخاب روشی جدید را داشته باشیم
شاید اینگونه پیروز شدیم ...
راه های حل مشکلات زیاد است و
همه کلیدی به دستمان خواهند داد
و البته به شرط آن که ریسمان امید و هدفهایمان
گسیخته نشود...
بپذیریم که مسئول اعمالمان خودمان هستیم
و خالق ِ یکتا, بی حساب و کتاب ما را رها نخواهد کرد
نظاره گر و دست گیر ما ست
تنهایمان نمیگذارد
چه در سختی
و چه شادی
دعا برای دوست
ادامه مطلب ...
بازگشت همه به سوی اوست
او رفت ولی خنده و زیبای و تردای کلامش همه باقیست
دوران دبستان
یاد اون قدیما بخیر
دلم واسه اون روزها
شده و لک زده
چی میشد اون روزها برگرده بچها من این شعرو خیلی دوست دارم
وقتی که می خونمش یاد اون روزی می افتم که خانم معلم از من خواست
که بیام وسط کلاس این شعرو واسه همه بخونم
چه لذت بخشه برام خیلی شما چطور بچها ؟
تقدیم به همتون...........
باز باران با ترانه
با گوهرهای فراوان
می خورد بر بام خانه
یادم آرد روز باران
گردش یک روز دیرین
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان
کودکی ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک
با دو پای کودکانه
می دویدم همچو آهو
می پریدم ازلب جوی
دور میگشتم ز خانه
می شنیدم از پرنده
داستان های نهانی
از لب باد وزنده
رازهای زندگانی
بس گوارا بود باران
وه چه زیبا بود باران
می شنیدم اندر این گوهر فشانی
رازهای جاودانی، پندهای آسمانی
بشنو از من کودک من
پیش چشم مرد فردا
زندگانی خواه تیره خواه روشن
هست زیبا، هست زیبا، هست زیبا
گلچین گیلانی
عشق واقی
یک روز آموزگار از دانش
آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیر تکراری برای ابراز
عشق ، بیان کنید؟ برخی از دانش آموزان گفتند با بخشیدن عشقشان را معنا می
کنند. برخی «دادن گل و هدیه» و «حرف های دلنشین» را راه بیان عشق عنوان
کردند. شماری دیگر هم گفتند «با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از
خوشبختی» را راه بیان عشق می دانند.
در آن بین ، پسری برخاست و پیش از
این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف
کرد: یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای
تحقیق به جنگل رفتند. آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا میخکوب شدند.
یک
قلاده ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر،
تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود.
رنگ صورت زن
و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند. ببر،
آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان لحظه، مرد زیست شناس فریادزنان فرار کرد و
همسرش را تنها گذاشت. بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه
های مرد جوان به گوش زن رسید. ببر رفت و زن زنده ماند.
داستان به
اینجا که رسید دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد.
راوی اما پرسید : آیا می
دانید آن مرد در لحظه های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟
بچه ها حدس
زدند حتما از همسرش معذرت خواسته که او را تنها گذاشته است!
راوی جواب
داد: نه، آخرین حرف مرد این بود که «عزیزم ، تو بهترین مونسم
بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.››
قطره
های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود که ادامه داد: همه زیست شناسان
می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار
می کند. پدر من در آن لحظه وحشتناک ، با فدا کردن جانش پیش مرگ مادرم شد و
او را نجات داد. این صادقانه ترین و بی ریاترین ترین راه پدرم برای بیان
عشق خود به مادرم و من بود ...
عشق نیرو می‌دهد ، عشق زندگی می‌دهد، عشق شهامت و قدرت می‌بخشد. عشق بزرگ‌ترین ودیعه‌ای است که خداوند بزرگ در نهاد بشر به امانت گذاشته است. اگر عشق نبود زندگی هم نبود . کسی که عاشق می‌شود باید خود را برای پرداخت بهای آن عشق آماده سازد که عشق همانطور که لذّت و شادکامی در پی دارد، غم و سردرگمی هم به دنبال خواهد داشت. امّا غم عشق چه غم شیرینی است و چه گوارا به‌کام دل عاشق می‌ریزد حتی اگر دل عاشق را بشکند. زیرا هر چیز شکسته‌اش بی‌خریدار است، مگر دل که شکسته‌اش قیمتی‌تر است و خدایش دوست‌تر دارد.